Afgaande op andere reviews lijkt Birds of Steel een game te zijn waar je van houdt of niet. Sommige reviewers vinden het een geweldig spel, terwijl andere het zwaar balen vinden. Tijd om mijn eigen mening te vormen over deze in de Tweede Wereld Oorlog gesitueerde vliegsimulator.
Simulatorgames lijken weer terug van weggeweest. Tuurlijk zijn er altijd de verstokte fans die het genre nooit vaarwel hebben gezegd, maar het grote publiek lijkt de simulatie ook weer wat meer in zijn armen te sluiten. Birds of Steel is een simulator die uitkomt voor de consoles, PlayStation 3 en Xbox 360 welteverstaan, een ietwat gewaagde stap van ontwikkelaar Gaijin Entertainment daar simulaties meestal aan de pc toegewezen worden.
Birds of Steel bevat ruim 100 verschillende vliegtuigen, allen perfect vormgegeven naar hun real life evenbeelden en allen met hun eigen rij- (of in dit geval vlieg-) stijl. Het vliegen wordt zo realistisch als je zelf wilt, met moeilijkheidsgraden lopend van arcade tot full-on simulatie. Zelfs in arcademodus is Birds of Steel duidelijk een vliegsim, zei het zeer toegankelijk, op simulatie wordt het "simpel" opstijgen echter al een heel avontuur. Ook de keuze of je een gelimiteerde of oneindige hoeveelheid munitie mee wilt nemen op je vlucht is aan jou.
Grafisch is het spel echt schitterend, de razendsnelle actie komt goed over. De landschappen zijn geen platte topografische kaarten, waneer je laag bij de grond vliegt zie je hele steden, waar grote gebouwen boven uit torenen en waar je voor uit moet kijken om niet tegenaan te vliegen. Een vliegtuig is bijzonder fragiel, zeker wanneer je op topsnelheid ergens tegenaan knalt. Ook het geluid in de game is erg goed verzorgd.
De singleplayer valt niet bij iedereen in de smaak en ik snap wel enigszins waarom. Voorafgaand aan iedere missie komen er oude beelden voorbij waarin het verhaal uitgelicht wordt. Een sfeervolle toevoeging, al heb je na een paar missies het idee dat je naar een willekeurige documentaire op National Geographic zit te kijken. Dit wordt versterkt door de duur van de gemiddelde missie. Missies zijn vaak aan de korte kant, waarbij je moet vliegen naar een bepaald punt, een bommetje erop en weer terug. Hoewel er een prima hoeveelheid aan verscheidene locaties beschikbaar zijn, wordt het op een gegeven moment toch wat repetitief. Nou is dit niet zozeer een minpunt voor de game, alswel voor het hele genre. Er is nou eenmaal een beperkt aantal mogelijkheden bij een (historische) vliegsim.
Wanneer
je je echter na het invliegen in de singleplayer online begeeft, sta je
in voor een aangename verrassing. Met 16 spelers online rare capriolen
uithalen om zoveel mogelijk tegenstanders uit te schakelen, onderwijl
proberende zelf geen schade op te lopen is een chaos van jewelste.
Hoewel het af en toe neerkomt op vruchteloos om elkaar heen cirkelen, is
het voor het grootste gedeelte gewoon dikke pret. Daarnaast kun je
samen met een vriend(in) alle missies en meer spelen in de co-op modus.Er zijn nog meer aspecten aan de game die ik hier nog niet heb besproken, maar nog even zal uitlichten. Zo is er veel extra content vrij te spelen, van vliegtuigen tot andere printjes voor je vliegtuig. Het vliegen blijft vliegen met al zijn goede en slechte kanten. Al met al is Birds of Steel een geweldige vlieggame en zeker de beste in zijn genre op een console.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten